Bezoek aan het baptisterium van Venasque

Onder impuls van Prosper Mérimée, inspecteur van historische monumenten, werd het gerestaureerd en in 1840 op de monumentenlijst geplaatst.
Op de vlucht voor de invallen van de barbaren brachten de bisschoppen van Carpentras tussen de 6e en 10e eeuw de zetel van het bisdom over naar de rots van Venasque.
De basis van een bisschoppelijke groep bestaat uit een kathedraalkerk (de zetel van de bisschop) en een kerk gewijd aan Johannes de Doper, waar de bisschop twee keer per jaar volwassenen doopt door onderdompeling, met Pasen en Pinksteren.

Aan het einde van het Romeinse Rijk werd de christelijke evangelisatie in de Provence steeds meer verspreid. De barbaarse invasies die volgden dwongen de bisschoppen van Carpentras om de zetel van het bisdom van de 6e tot de 10e eeuw over te brengen naar de rots van Venasque.
De basis van een bisschoppelijke groep bestond uit een kathedrale kerk met de cathedra (de bisschopszetel) en een kerk gewijd aan Johannes de Doper, waar de bisschop tweemaal per jaar catechumenen doopte, op de vooravond van Pasen en Pinksteren. Volwassenen worden gedoopt door onderdompeling. "Dopen" komt van het Griekse "baptizein", wat "onderdompelen" betekent.

Het baptisterium droeg bij aan de bekendheid van het dorp Venasque.
Dit monument werd gebruikt en ontwikkeld tijdens de vroege dagen van de Romeinse bezetting, zoals blijkt uit verschillende Romeinse zuilen die bijna allemaal werden hergebruikt.
In feite werden heidense overblijfselen tussen de 4e en 6e eeuw vaak hergebruikt voor christelijke erediensten.
Dit gebouw, gebouwd aan het einde van de 6e eeuw, is een van de oudste christelijke monumenten in de regio. Het werd verbouwd in de 11e, 12e en 13e eeuw en vervolgens gerestaureerd in de 19e eeuw door de Monuments Historiques onder impuls van Prosper Mérimée en opgenomen op de eerste lijst van Monuments Historiques in 1840.

Dit vierlobbige monument bevindt zich ten noorden van de kerk en is ermee verbonden door een halfronde gewelfde gang in de vorm van een Grieks kruis. De vier apsissen zijn kruisgewelven met blinde arcaturen die rusten op hergebruikte antieke zuilen. De kapitelen in de westelijke apsis dateren uit de Merovingische periode en sommige zijn vergelijkbaar met die in de abdij van Montmajour in de Bouches du Rhône.
Op hetzelfde niveau als de vloer van de doopkapel bevindt zich een kleine crypte onder het koor
van de kerk uit de late 4e eeuw, een bewijs dat er al vrij vroeg een christelijke gemeenschap moet zijn geweest.

Er zijn onregelmatige gaten in het gewelf van de noordelijke apsis, de locatie van akoestische vazen die nu verdwenen zijn. Deze Romeinse techniek, geleend van de Grieken, bestond uit het inbrengen van fijne aardewerken resonatorvaten in het metselwerk om de akoestiek te verbeteren. Deze techniek werd tot in de gotische periode in kerken gebruikt.

De geschiedenis van Venasque en die van de doopkapel zijn nauw verbonden met de geschiedenis van de Provence. Elke belangrijke historische periode lijkt een impact te hebben gehad op de architecturale configuratie van het gebouw.
Het gebouw werd eerst toegeschreven aan de Oudheid, daarna geleidelijk aan aan de Middeleeuwen door opeenvolgende auteurs die de geschiedschrijving bestudeerden.
In de 20e eeuw benadrukten nieuwe theses, gemotiveerd door de verkenning van nieuwe gebieden, 2 functies:

- 1 Doopfunctie van het gebouw
- 2 Funeraire functie (plattegrond, datering van architecturale elementen, mortuariumkapel van bisschop St Siffrein, wetenschappelijke bronnen, bedekking van het graf van Boetius, graftombes).

Minder weergeven